Beschrijving
Kolstein Cellohars is één van de eerste harsen die speciaal voor de cello is ontwikkeld. Tot die tijd gebruikten alle strijkers dezelfde harsen. Kolstein ontwikkelde de ‘Kolstein’s Formulation Supreme Cello Rosin’. Kolstein hars ondergaat een strenge kwaliteitscontrole. Men besteedt veel aandacht aan het produceren van een zo consistent mogelijke formule.
Belangrijkste eigenschappen van deze cellohars zijn:
- Goede houdbaarheid
- Makkelijk aan te brengen op de strijkstok-haren
- Minimale poedervorming op de snaren, daardoor beter geschikt voor mensen met allergie
- Wat minder plakkerig dan de M variant maar met een goede grip
- De aanspreekbaarheid van de C en G snaar kunnen aanzienlijk verbeteren door de versterkte attack
- Het is in vergelijking met andere merken een vrij donkere hars
Een nadeel van de harsen van Kolstein is dat de cakejes niet allemaal even gelijkmatig zijn. Ze komen van ver en de kans bestaat dat ze tijdens het transport in een te warme container hebben gezeten, waardoor ze iets vervormen.
Op zich hoeft dat geen probleem te zijn, maar het ziet er gewoon niet altijd even fraai uit als je de verpakking voor ‘t eerst openmaakt. Maar in het verdere gebruik maakt dit niet zoveel uit.
De donkere celloharsen zijn altijd een stuk plakkeriger dan de lichtere. Dat maakt ze ook wel wat gevoeliger voor vervorming bij hogere temperaturen.
Over het ontstaan van de celloharsen van Samuel Kolstein & Son Ltd.
In het begin van de jaren ’60 werkte Kolstein aan het bestuderen van chemische analyseboeken, het spreken met hoofdingenieurs van de toonaangevende chemische leveranciers en het uitvoeren van experimenten met voorbeeldcomponenten om te komen tot wat zich heeft ontwikkeld tot het huidige niveau van Kolstein-hars.
Samuels zoon Barrie Kolstein studeerde in zijn jongere jaren bas bij de beroemde bassist Orin O’Brien in New York. Sam liet monsters van de hars in de vriezer koelen om ze stevig genoeg te krijgen voor Barrie om ze naar Orin te brengen die ze aan collega’s in de New York Philharmonic gaf.
De feedback van de professionele strijkers gebruikte Samuel om de hars te verfijnen tot het huidige recept. Op die manier zijn er twee recepten ontstaan voor cellohars: De N (normal) en M (medium) variant. De medium variant is iets plakkeriger (tackier) dan de normale variant.
